ممنونم از امیرحسین فرزانه عزیز برای دعوت به پادکست خوبش و از همه تون ممنونم برای پیام های پرمهر تون . من به دنبال ارزش های ماندنی و پایدار میگردم ، از خودم میپرسم چه چیز ارزش جنگیدن داره و سعی میکنم اون معنا رو در زندگیم پیدا کنم که آتش اشتیاقم برای موندن در مسیرم حفظ بشه که انگیزه ادامه داشته باشم . امیدوارم شما هم انگیزه های خودتون رو بشناسید و بهشون ارزش بدید؛ثروتِ شما میتونه سلامتی ، خانواده ، رابطه عاطفی ، موفقیت های شخصی و یا گروهی باشه که با امید به ساختن و حفظ اونها بتونید تلاش تون رو با وجود خستگی ها ادامه بدید . برای تک تک شما آرزوی سربلندی ، عزت و سعادت دارم . با احترام سیاوش صوفی نژاد

انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستبافت اصفهان با همراهی انجمن معماران استان اصفهان و دانشگاه هنر اصفهان در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۱ همایشی برگزار کردند که در محل سالن همایشهای اتاق بازرگانی اصفهان همزمان با ۲۵امین نمایشگاه بین المللی فرش دستباف اصفهان ، به دعوت جناب آقای عصاچی افتخار این را داشتم که سخنران این برنامه باشم .

تو انسانی که مدتی در جهان باشد نیستی ! تو جهانی هستی که مدتی ، انسان بودن را تجربه میکند .

پروژه هايي مثل موزه هنرهای معاصر و فرهنگسرای نیاوران یا پارک زیبای شفق در یوسف آباد يا شهر شوشتر كه برنده جايزه معتبر آقاخان در سال ٢٠٠٠ شده و بسياری از آثار ارزشمند او تنها تا پیش از ۴۰ سالگی اش که در ایران بوده ساخته شده اند . از او راجع به دغدغه هایش و تجربه هایش پرسیدم و آنچه یافتم عشق به ایران بود و امید به آینده ای تابان و شایسته نام بزرگ مام میهن که فرزند وفادارش همچنان عاشقانه نگاه به سویش دارد . او که تحصیلکرده امریکاست بعد از انقلاب در انگلستان اسپانیا و فرانسه سکونت داشته ولی تا امروز هم‌ تنها پاسپورت ایرانی دارد و ملیت ایرانی اش را حفظ کرده است . پس در ادامه این متن مینویسیم .

مسعود کشمیری ترکیبی ست از توانمندي و کم ادعایی هنرمندی که هيچ چيزي جز با خود بودن انسان راستايش نميكند بدون هيچ حرفي می خواهد که برای بیننده اش آرامش ایجاد کند نقاشي او‌ به دنبال نفع و ضرر نيست

سال 1344 که استاد حسن کامکار، پدر خانواده کامکارها فرزندانش را دور هم جمع می کرد تا یک گروه کوچک خانوادگی تشکیل دهد، کسی فکرش را نمی کرد که این گروه خانوادگی به بزرگترین گروه موسیقی سنتی ایرانی تبدیل شود. او به تمام بچه هایش موسیقی و سازهای جداگانه یاد داد و آنها را تشویق کرد تا همیشه در کنار هم بمانند. تمرین هایی که هر شب در حیاط بزرگ خانه پدری و در کنار دیگر اعضای خانواده انجام می شدمیرفت تا روزی تبدیل به اجرای موسیقی برای مراسم نوبل شود . ودر صحنه های متعددی در كشورهای مختلف طنین موسیقی فولکلور ایرانی را به گوش جهانیان برساند . بیژن کامکار نوازنده دف، رباب، تار، تمبک و دهل است با تلاشش برای بازگرداندن دف باعث انقلابی در بین سازهای کوبه ای ایرانی شد. این حرکت آنقدر مورد استقبال قرار گرفت که از آن به بعد در بیشتر گروه های سنتی نقش دف غیر قابل انکار است . بیژن کامکار به غیر از نوازندگی کار خوانندگی هم انجام می دهد و در بیشتر کنسرت ها و آلبوم های کامکارها به عنوان خواننده اصلی یا همخوان حضور دارد. در بین کامکارها او با حضور داشتن در یکصد و بیست آلبوم به عنوان نوازنده و خواننده رکورددار است. امروز بیژن کامکار از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس به عنوان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه‌های زنده بشری قرار گرفته‌است. اما راز تاب آوری او و هم نسلانش را از باید از زبان خودشان شنید ، آنها که کار هنری شان یعنی موسیقی را زمانی شروع کردند که جشن هنر شیراز برگزار میشد و در زمانی ادامه دادند که هیچ جایی برای عرضه آثارشان نبود ولی به یاری اراده و ایمانی همچون کوه با استقامت و صبوری - فراسوی جملگی صخره‌های صعب تحمل سوز - گذشتند تا این گنجینه ها ثبت و ضبط شود و برای نسل های بعد به یادگار بماند . اینگونه جانانه جنگیدن باید که برای نسل ما آموزنده باشد .. این گفتگو بیان قدردانی از نسل من برای بیژن کامکار نازنین و هم اندیشانش است که بودشان همواره برای ما زیباترین احساس و دلگرمی را به همراه داشته… خوب‌ترین روزهای زندگی بر فراز قله‌های رفیع شادمانی در انتظارشان باد!

گفتگوی رادیو اقتصاد با سیاوش صوفی نژاد به عنوان تولید کننده خلاق و موفق

طريقتِ درنگ يا (در ستايش آهستگی) دیوار نوشته های شهر در کودکی ما که ز احادیث و امامان بود حالا تبدیل به شعار های انگیزشی آنتونی رابینز شده مرحمت شهرداری تهران روی پل ها و...

شاید رویای هر فیلمسازی درجهان همان ۴۵ ثانیه با مجسمه طلایی کوچک در دست باشد که بایستد و حرف بزند ودنیا ببیند و بشنود . ۴۵ ثانیه ای که می ارزد همه عمرت را هزینه اش کنی...

سروش صلواتيان و روايت جازموريان خیلی از ماها امیدمون رو نسبت به آینده از دست دادیم . خیلی هامون به مهاجرت فکر میکنیم . فکر میکنیم برنامه ...هامون برای آینده بی معنی شدن

پروژه تحقیقاتی كلوپ معماران و سازندگان ‎ گفت و گو با منتقد،تحلیلگر، مشاور،معمار ‎ موضوع تحلیل،مقایسه و راهکار دفاترمعماری و فضای مابین دفاتر معماری و کارفرما.

گفتگویی زنده با میزبانی اشکان بروج را پذیرفتم و با هم به صحبت نشستیم ، در این سالها که مشغول تولید محتوا هستم خواسته ام که با کیفیت عمل کنم که آنچه می گویم و میسازم بعد ها هم قابل رجوع باشد با اینکه امکان صحبت لایو امکانی بسیار راحت و‌ کاربردی است ولی در این سالها این تنها سومین بار است که با میزبانی فرد دیگری به این صورت با بینندگان صفحه ام‌در ارتباط بوده ام و اعتراف میکنم این را خیلی دوست دارم که بتوانم بیشتر با عزیزانی که تلاشم‌را در این صفحه دنبال میکنند صحبت کنم ،

پری‌ رو تابِ مستوری ندارد کودکی و نوجوانی من در روزگار پس از انقلاب و جنگ گذشته و تنها راه فرارم از دنیای تباه اطرافم سر بردن به داستان ها بود. کتاب ها بهترین و عزیزترین دوستانم بودند چون مرا در دنیای خیال انگیزشان پناه می دادند. کامو،‌ سارتر، هدایت، همینگوی و شاملو انگار عمو و دایی و معلم محبوبم شدند و شاید به همین دلیل است که تا امروز با هر کسی برخورد میکنم همزادی از او را در دنیای موازی عزیزم، دنیای خیالم میبینم. عمریست که سرم در ابرهاست و سعی میکنم پا بر زمین نگه دارم. شغل من طراحیست. معماری خوانده ام، سعی میکنم جهان شاعرانگی و خیال پردازی ام را با فهمِ منطق و الگوریتم ریاضی کارکردِ جهان ببافم . من ایران را دوست دارم برای من ایران زنیست بی نهایت زیبا پا به سن‌گذاشته، مغرور و محترم که شکوه دوران جوانی اش هنوز از پس تمام بی مهری های روزگار رخ می نماید و رويايی دارم که یارانی پیدا کنم که حلقه در بازوی هم این مفهومِ با شکوه (ايران) را به کرامت بر حقش باز گردانیم... دکتر حسین مدنی درغروبی زمستانی از راه رسید. نجیب و باوقار رو به رویم نشست. رفتارش بسیار باملاحظه و آداب دانی اش یادآور جنسی از اشرافیت در دورانی با شکوه تر از ایران امروزمان بود. از گیتی و مینو برایم گفت از آرزویی مشابهِ رویای من برای نجات ایران در این اندک زمانِ باقی... هميشه راجع به افرادي كه با هم گفتگو كرده ایم پیش از انتشار ویدیو ها می نویسم متن كوتاهي از حسم نسبت به ايشان که بماند به يادگار.. ولی این سه کلمه رهایم نمیکنند .. اندك زمان باقی . زنِ زیبا با چشمانِ غمبارش لب گزیده از غروری زخمی به من نگاه می کند این باید شروع متنِ من باشد ولي اين بار بیش از این اشك امانم نمي دهد

پيام قربانی هنرمندی جسور و ساختارشکن است که خلاقیتش را در پسِ عبور از ترس می يابد ترس از پذیرفته نشدن ترس از قضاوت شدن ترس از بازخورد های منفی .. ترس هایی هستند که همه ما با آنها روبرو هستیم ولی او‌ به شکلی هوشمندانه این بازخورد های منفی را به پتانسیلی برای درگیر کردن مخاطب با آثارش تبدیل می کند . باورها توسط خانواده ،مدرسه و جامعه شکل میگیرند با تمام دلبستگی و احساس تعلقی که به باورهايمان داریم باید بدانیم همیشه همه آنها برایمان بهترین انتخاب نیستند. باید بپذیریم شرایط ما خوب یا بد نتیجه باورهایمان است و اگر مایل به رشد هستیم گاهی باید از باورهایمان دست بشوییم و‌جور دیگری ببینیم .. موفقیت ِ یک هنرمند همین است که چشم و‌گوش مخاطبينش را به زوایای جديدی باز کند . پیام قربانی هنرمندی تجربه گر است که فرصتِ زندگی کردن را از خود نمیگیرد و با اشتیاق هر آنچه که دوست دارد را با گلچین گرایی به آثارش اضافه میکند نگاهی به زندگیش از جنبه ای دیگر نیز الهامبخش است او در خانواده ، برای دنبال کردن هنر و پیدا کردن منِ واقعی اش مجبور به جنگیدن بوده و اینطور نبوده است که راه همیشه برایش هموار بوده باشد تا بتواند وارد رشته مورد علاقه اش بشود. کار کردن، یاد گرفتن ‌و خلق‌ِاثر شعارِاوست پس بی اعتنا به روند طولانی و پیچیده ای که در محیط های آموزشی تعریف شده بخش عمده ای از آموخته هایش را خودآموز یافته است . شاید این تلاش برای استقلال فکری و مالی تمرین خوبی برای امروزش شده که می تواند در دو جنبه تجاری و هنری همزمان موفق باشد، موضوع مهمي كه بسياری از هنرمندان همواره با آن درگیرند. کوتاه نیامدن از ایده ها و استفاده کردنِ بهینه از امکانات برای رسیدنِ حد اکثر ممکن در اجرا شاید کلیدِ موفقیت اوست اما برای شما که این متن را میخوانید و برای عملی کردن ایده هایتان به کمک نیاز دارید پیشنهاد میکنم یک بار فقط از تمام داشته هایتان استفاده کنید ، از سودتان بگذرید ،بیش از حدِ توان کار کنید ولی ایده تان را به هر شکل ممکن به بهترین نحو عملی کنید پس از آن افرادی از جنس خودتان و‌علاقمند به طرز فکرتان را خواهید یافت که سرمایه شما برای عملی کردن بقیه ایده هایتان هستند اما تا زمانی که خودِ حقیقی تان را در شکوهِ کاملش ابراز نکرده اید در چرخه معیوب آرزوهای دست نیافتنی خواهید ماند.

يك لحظه به پاسخ این دو سوال فکر کنیم، پول چیست؟ و ثروت چیست؟ جهان به ما آموخته که باید پول بسازیم. همه در تلاشیم که برای رفاه خود و فرزندان مان کسب ثروت کنیم. دوباره به سوالات من فکر کنید. پول چیست؟ و ثروت چیست؟

سارا کلانتری و‌رضا صیادیان سالهاست در دفتر معماری شان به دنبال مطرح کردن پرسش ها و یافتن پاسخ های متفاوت برای آنها هستند . ایرانِ ما پس از دوره قاجاریه ناگهان با مدرنیته ای روبرو شد که هنوز هم تقابل آن با سنت های دیرینه اش ادامه داردو سالهاست که مساله اصلی برای معماران حل این معادله بوده است. نگاه ساراکلانتری و رضا صیادیان هم به دنبال راهیست که بی مرزیِ دوران انفجار اطلاعات و اینترنت و سوشال مدیا را که واژه ای به نام دهکده جهانی را به ادبیات اخیر جهان اضافه کرده با مرزبندی های فرهنگ ایرانی به شکلی موثر و کاربردی پیوند بزند . ایشان مسئولیت اجتماعی خود را در پیشبرد معماری برای انسان در زیستی سالم و‌ سازنده کنار دیگران تعریف کرده اند و‌ در هر فضای جدیدی که خلق می کنند امید دارند خاطره ای نو در ذهنِ شهر و رویایی تازه برای زیستنِ افرادِ در آن بسازند . آدم ها یا خودخواه هستند یا دیگرخواه ، بعضی برای آرامشِ روحشان در تلاش برای اندوختنِ بیشترند و‌بعضی رضایتِ خود را در ساختن شادی برای دیگری می جویند . یک هنرمند معمار می آموزد که برای دیگران دنیایی بهتر خلق کند ، با خواسته هایشان ، گذشته شان وخاطراتشان زندگی می کند تا با ایشان یکی شود و برای رسیدن به آرزویشان‌پلی بسازد . اگر حکمرانان جهان صاحب چنین نگاهی بودند ، بی شک‌برای هر جانداری سهمی از آب سهمی از نور و سهمی از زندگی و‌سهمی از آسمان در نظر میگرفتند . سهمی که برای‌به‌ دست آوردنش کرامت هیچ انسانی مخدوش نشود .

کودکی همه ما ایرانی ها با فرش ها عجین است روی همین فرش ها مشق نوشتیم خوابمان برد دویدیم بازی کردیم برای حسین رضوانی با اینکه دور از ایران بزرگ شده همچنان بوی غبار روی فرش ها حس حزن‌ آلودی از وطنش را یادآوری می کند سال ها پیش تصمیم گرفت هنر فرش بافی ایرانی را با شکلی معاصر به روز کند و نتیجه اش آثار زیباییست که در سالهای اخیر از او دیده ایم

مسيرِ آگاهی یک جاده دوطرفه نیست اگر چیزی را بدانی پس از آن نمی توانی خود را به ندانستن بزنی . در فرهنگ ما امثال زيادی وجود دارد که از غم ِآگاه شدن می گوید و فردِ دانا را محکوم به رنج‌کشیدن می داند، از نگاه من دانایی يك راه پیش روی انسان می گذارد ، تلاش برای ساختن و رشد دادن . رَنج اشتباه ِ عقل است ولی خرد و آگاهی پاگذاشتن به جشن بی پایان زندگیست.

امير عباس كاشف نماد يك نسل است ، نسلی همسن انقلاب ایران ، نسلی که کودکیش بارش بمب از آسمان بود و نوجوانیش با محرومیت بعد از جنگ عجین شد . متنفرم از اینکه تاج یتیمی به سر کنیم و جمله کلیشه ( نسل ما نسل سوخته بود ) را به خورد دیگران بدهم .

سروش میلانی زاده متولد ۱۳۵۷ و دانش آموخته‌ی هنر عکاسی از دانشکده هنر و معماری است. او از سال ۱۳۷۸ فعالیت پیوسته و حرفه‌ای خود را آغاز و تلاش کرده دغدغه‌های اجتماعی خود به‌ویژه موقعیت‌های زنان را از زوایای گوناگون مورد کنکاش قرار دهد. او در طی این مسیر، تنها به عکس اکتفا نکرده و برای بیان احساس و اندیشه های خود ساخت فیلم، ویدئو آرت و پرفورمنس را نیز در کارنامه خود دارد. نمایشگاه های نقاشی ، عکاسی و ویدئوآرت ـ طراحی و نورپردازی تاتر ـ عکاسی تاتر، سینما و تلویزیون ـ ‌تدریس تخصصی عکاسی و نورپردازی ـ کارگردانی و مدیریت هنری پروژه‌های مختلف هنری از دیگر فعالیت های وی محسوب می‌شود. (زن علیه زن) نام یکی از مجموعه های موفق اوست . این هنرمند همچنین درباره موضوع این آثار یعنی خشونت علیه زنان می گوید : من معتقدم این تنها مردان نیستند که ستمی به زنان روا می‎دارند بلکه بسیاری از اوقات آسیبی که زنان به زنان وارد می‎کنند از آسیبی که مردان می‎زنند بیشتر است. میلانی‎زاده در یادداشتی بر نمایشگاه خود آورده است: بررسی بیش از ۶۱۱ اثر نقاشی که داستانی در پس پرده داشتند، در برابر این پرسش ماندیم: "چرا؟" چرایی کنش مردان علیه زنان، کنش زنان علیه زنان و کنش زنان علیه خود. هرچه ژرف تر شدیم، حضوری نمایان تر شد. هرچه بیشتر داستان‌ها و فضای حاکم بر موقعیت‌ها را واکاویدیم، آن حضور پررنگ‌تر نمود کرد. «زن علیه زن» عنوان کنجکاو برانگیز نمایشگاه عکسی است که بازتولیدی از آثار نقاشان بزرگ چون «پابلو پیکاسو»، «لوسین فروید»، «رامبراند»، «لوکاس کراناچ»، «ادگار دگا»، «فریدا کالو»، «لونرنزو لوتو»، «ادوارد مونک»، «آرتمیزیا جنتیلسکی» و «واسیلی پروف» هستند اما حرف‌های معاصر و چالش برانگیز طرح می‌کند چای را بنوش فنجان را رها کن شاید چکیده صحبتم با سروش میلانی زاده همین جمله کوتاه باشد ، برای تمام دانشجویان و علاقمندان به هنر که سالهاست دست ِ ادب گرفته و منتظر تفقّد استاد هستند میگویم که آن چشمه جوشانِ هوشِ بشری و آن عصاره حکمت و خرد که در استاد می جویی ، آن رُخِ زيبا و آن نگاهِ ناب كه درآينه او ديده ای .. در واقع تصویرِ خودِ توست . او‌اگر صاحب کمال باشد یا نـباشد ، تو قطع و يقين آنچه در وی دیده ای در خود داری که طعم شیرینش چشیده ای و‌ به دنبالش روانـی. آنچه طلب می کنی پیشاپیش ازدست خداوند در وجودت به ودیعه است .. پس .. پیِ گوهر باشيد ...