14
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XIV. Że szron siwizny w jedną noc
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XV. Białą krechą skreśla coś
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XVI. Wiosny, lata i jesienie
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XVII. Leciałem nad miastem, gdzie spały miliony
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XVIII. A jednak, gdy zawieja
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XIX. Tablico moja hojnie rozdzielcza
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XX. Stojąc na czerwonym świetle
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XXI. Cmentarze samochodów
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XXII. Na ten gest ciskania w nas
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XXIII. Gdy świeci nam neonów blask
Die Winterreise, Op. 89, D.911: XXIV. Stojąc przed witryną, w jej lustrzanym tle
℗© 2018 Narodowy Instytut Fryderyka Chopina / The Fryderyk Chopin Institute
